Brexit

Op kerstavond 2020 werd op de valreep een partnerschapsakkoord afgesloten tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk. Zo werd een ‘no deal Brexit’ voorkomen. 

Maar is het akkoord het begin van een duurzame politieke en sociaal-juridische burenrelatie van de EU met Groot-Brittannië? En vooral: legt het de basis voor een gelijk speelveld voor werknemersrechten, belastingen en milieunormen? 

Schade beperken

Het partnerschapsakkoord is een vrijhandelsakkoord en geen soft Brexit zonder handelsbelemmeringen met een minimale impact op de tewerkstelling. Dat betekent dat er onvermijdelijk schade zal zijn voor werknemers in de EU en dus ook in België.

Het ACV ziet er met het Europees Vakverbond op toe dat die schade beperkt blijft:

• België zal 300 miljoen euro ontvangen uit het EU-Brexitfonds voor de schade aan bedrijven en hun werknemers die getroffen worden door de uitstap van het VK uit de EU. 
• Daar komt voor de werknemers ook de Brexit-wet bij die begin 2020 werd gestemd. Die voorziet in de mogelijkheid van tijdelijke werkloosheid of arbeidsduurvermindering in bedrijven die economische schade lijden door de Brexit.

Waakzaamheid vereist

Het Verenigd Koninkrijk zal onder Tory-bewind het spel hard blijven spelen. Het partnerschapsakkoord was nog maar ondertekend, of er lag al een wetsontwerp op tafel om de Britse arbeidsduurwetgeving aan te passen. Dat was een verworvenheid onder de EU-wetgeving en werd dus gegarandeerd door het akkoord.