Is de jobstudent de oplossing voor de arbeidsmarktkrapte?

Het antwoord op die vraag is klaar en duidelijk: neen! Jobstudenten meer laten werken tegen een lager tarief is niet de oplossing om de krapte op de arbeidsmarkt op te vullen. De discussie over het aantal uren dat jongeren in het statuut ‘jobstudent’ mogen werken, is opnieuw gelanceerd door Unizo. De werkgevers willen maar al te graag dat de maximumgrens van 600 uren per jaar behouden blijft en vragen nu dan ook dat de regering daarvoor het nodige doet. Ook de jongeren zelf zouden volgens Unizo blij zijn met het verhoogde aantal uren én volgens hen is het zelfs de geknipte manier om de krapte op de arbeidsmarkt op te lossen. Wat zou dan het probleem kunnen zijn? 

Het probleem is dat een student nu 125 uren misloopt als normale werknemer. De verhoging tot 600 uren heeft voor Unizo alles te maken met het aantal uren dat een student ingeschakeld kan worden zonder dat de werkgever daarvoor een verhoogde RSZ-bijdrage moet betalen. Als je het aantal uren als student overschrijdt, moet je immers betaald worden alsof je een ‘volwaardige’ job hebt. De werkgever moet dan meer sociale bijdrage betalen wat voor hem nadelig is, maar voor de student voordelig. Vanaf dan heeft de student immers ook recht op vakantiegeld, een werkbonus, 13e maand, ziekte- en werkloosheidsuitkeringen en andere voordelen die een doorsnee werknemer geniet. De verhoging was dus een manier om de sociale zekerheid minder te steunen, verdoezeld als een voordeel voor de studenten opdat ze meer zouden kunnen gaan werken. Wat Unizo er ook vergeet bij te vermelden, is dat ouders maar beter het totale brutoloon van zoon- of dochterlief in het oog kunnen houden. Zodra een kind meer dan 13.242,86 euro (cijfer voor 2022) per jaar verdient, is het immers niet meer ten laste. 

Het feit dat ervan uit wordt gegaan dat jongeren moeten gaan werken, is in onze ogen al een foute redenering. Jongeren moeten niet de tekorten van de werkgevers opvullen. Er wordt zelfs naar hen met de vinger gewezen als ze niet voldoende zouden werken, want “Elke keer dat je een opening niet gevuld krijgt, valt er extra werk op andere werknemers. Dat geeft spanning op de werkvloer”, dixit Unizo. Een non-argument. Sinds wanneer is het de verantwoordelijkheid van de studenten om ervoor te zorgen dat er voldoende werkkrachten zijn? Voor ACV Limburg hebben studenten maar één verantwoordelijkheid en dat is zorgeloos kunnen studeren. Onderwijs moet toegankelijk zijn voor iedereen en wanneer je studeert moet je je in de eerste plaats kunnen focussen op je studies, niet op een studentenjob om je studies te financieren. Daar bovenop nog eens de krapte op de arbeidsmarkt moeten opvullen, is al helemaal een brug te ver. 

Het is en blijft de verantwoordelijkheid van de werkgevers om voldoende werkkrachten aan te nemen én rechtmatig te financieren. Zonder fiscale sluipwegen te zoeken en te nemen om de sociale zekerheid te ontlopen. Daarover gaat uiteindelijk deze discussie, niet of jongeren meer mogen gaan werken. Een discussie die overbodig wordt als er een volwaardig statuut voor studenten komt. Zo krijgen ze recht op onder meer vakantiegeld en een werkbonus én vormen ze geen oneerlijke concurrentie voor andere werknemers die duurder zijn voor een werkgever. 

Joke Man
Voorzitter ACV Limburg