Opinie: Draaien we niet rond de pot?

In hun vooruitblik op het jaar kwam Unizo Limburg met de ‘opvallende’ uitspraak dat ze af willen van de jobbonus. Deze steunmaatregel van de Vlaamse overheid kost te veel volgens hen. ACV Limburg geeft hen wat dit betreft gelijk: de jobbonus is misschien niet de beste oplossing. Maar laten we niet vergeten waarom deze in eerste instantie in het leven is geroepen. Namelijk om diegenen die het met een te laag loon moeten doen, een duwtje in de rug te geven tijdens een economisch moeilijke tijd. Dat is, in tegenstelling tot de jobbonus, wel iets wat niet in vraag gesteld kan worden.  

Er zijn talloze gezinnen en alleenstaanden die elke maand met moeite rondkomen, ondanks dat ze voltijds aan de slag zijn én zelfs dikwijls een flexi-job erbij nemen. De oplossing ligt dus niet bij een eenmalige netto-vergoeding die kan dienen om wat betalingen in te halen. De oplossing ligt bij het verhogen van de lonen. Daarin nemen de werkgevers hun verantwoordelijkheid niet graag op en dus springt de overheid maar in de bres door een netto bonus te voorzien voor alle Vlamingen die werken tegen een te laag loon. Draaien we dan niet rond de pot? Is het niet aan de werkgevers om hun werknemers voldoende te belonen voor het geleverde werk? De overheid neemt allerhande, soms eerder ondoordachte, initiatieven om werk aantrekkelijker te maken maar volgens ACV Limburg zijn in de eerste plaats de werkgevers daarvoor verantwoordelijk.  

Het weerwoord op ons punt van kritiek valt te voorspellen. Een bruto loonsverhoging komt maar voor een heel klein gedeelte effectief bij de werknemers op hun bankrekeningen terecht. En opnieuw kan ACV Limburg de werkgeversorganisatie hierin gelijk geven. Ook wij zitten te wachten op een fiscale hervorming die ervoor zorgt dat je meer beloond wordt voor je werk. Een fiscale hervorming is volgens ons dus ook nog steeds topprioriteit om financiële vraagstukken weg te nemen bij de Limburgers. Maar laat ons die zeer welgekomen steun vanuit de Vlaamse overheid in de vorm van een jobbonus niet halsoverkop overboord gooien vooraleer er een deftig alternatief is. En laten we daarvoor kijken naar zij die er direct verantwoordelijk voor zijn. Laat ons daarnaast niet vergeten dat niet alleen de werknemers ondersteund worden door de overheid in moeilijke tijden. Ook werkgevers passeren graag langs de kassa. Bijvoorbeeld bij de aanwerving van hun eerste werknemer. Is die steun dan ook overbodig?  

Met de besparingsmaatregelen die op het programma staan door de recente Europese beslissingen kijken we alvast met een verontruste blik naar de toekomst. In de jaren ‘80 en ‘90 van de vorige eeuw liep het al eens fout bij besparingen die opgelegd werden door de Europese Unie. Toen was, en nu nog steeds, de gewone burger het grootste slachtoffer van die besparingen door ondoordachte maatregelen als de indexsprongen en de invoering van de loonnormwet. Het zijn ook die beslissingen die aan de basis liggen van de invoering en de noodzaak van een jobbonus. Er is geen ruimte om vrij te onderhandelen over lonen waardoor die voor te veel mensen ondermaats blijven. Hopelijk leerde de Belgische politiek uit haar fouten. 

 

Joke Man  

Voorzitter ACV Limburg