Mijn deur staat altijd open
Mine Dalemans
Verbondenheid
Solidariteit is in Mustafa’s woordenboek meer dan financiële hulp. ‘Niet iedereen zijn budget laat toe geld te geven of gadgets te kopen voor goede doelen. Dat hoeft ook niet,’ zegt Mustafa. ‘Solidariteit gaat om zoveel meer. Een goed gesprek, een luisterend oor, een glimlach. Er voor iemand zijn en begrip tonen. Al deze zaken kunnen voor mensen in miserie een verschil maken en voorkomen dat ze over de rand worden geduwd. Het lost een probleem misschien niet op maar creëert wel verbondenheid. Het zegt: Je bent niet alleen.’
Ongeloof
Mustafa komt door zijn werk bij het ACV maar ook door zijn vrijwilligerswerk met mensen van allerlei pluimage in contact. ‘Velen van hen zijn al op zoveel manieren afgewezen en door zovelen in de steek gelaten dat ik hun verhalen soms met ongeloof aanhoor. Niemand van hen heeft daarom gevraagd. In vele gevallen worden ze geconfronteerd met een tegenslag die van de ene dag op de andere hun leven compleet overhoop gooit. Het kan letterlijk iedereen overkomen’, zegt Mustafa.
60 kilo
Zoals bij Amir. Dat één ongeluk nooit alleen komt, lijkt de rode draad in zijn leven. ‘In een bepaalde periode ben ik 60 kilo afgevallen door stress en depressiviteit,’ vertelt Amir. ‘Ik trek miserie aan en lijk wel voor het ongeluk geboren.’ Amir is nochtans een keiharde werker. Hij liet een succesvolle zaak in Marokko achter en volgde zijn zwangere Belgisch-Marokkaanse vrouw naar België. Lang verhaal kort: Amir bleek niet de vader te zijn waarop het huwelijk strandde.
Wegwerpproduct
De ongelukken stapelen zich vervolgens op: letterlijk. Een huisbrand door kortsluiting legt de woning van Amir in as. Tot op vandaag ontving hij hiervoor nog geen cent van de verzekering. Ondertussen heeft Amir verschillende jobs maar het zijn niet altijd de mooiste klussen. Werkongevallen blijven dan ook niet uit maar telkens laten de werkgevers en -alweer- de verzekeringen hem als een baksteen vallen. ‘Ik heb vaak het gevoel een wegwerpproduct te zijn. Er wordt zoveel van je als werknemer verwacht maar zodra en iets gebeurt, word je aan je lot overgelaten’, zegt Amir. ‘Ik ben mijn vertrouwen in de mensen dan ook volledig kwijt.’
Overleven
Ook voor Gijs en David is het leven meer een overleven geworden. Door een echtscheiding en een verhuis zat Gijs even zonder werk. Terwijl hij zijn leven terug op de rails wilde zetten, miste hij door een administratieve fout bij de post een aantal aangetekende brieven van de RVA en verloor zijn uitkering. De post erkende die fout maar wilde dat niet officieel doen. Gijs kwam in een mallemolen van dakloosheid en heel veel onbegrip terecht die versterkt werd door de coronapandemie. ‘Wat domme pech en je wordt meteen veroordeeld tot de bedelstaf’, vertelt Gijs. ‘Er wordt in onze maatschappij nog weinig menselijkheid en geduld aan de dag gelegd. Je mag precies geen problemen hebben of eens falen.’
Compensatie
Ook David probeert lessen te trekken uit zijn leven want ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij al heel wat voor de kiezen gekregen. Op zijn 21ste trokken Davids adoptieouders hun handen van hem af. ‘Ik wilde ook de wijde wereld intrekken maar was duidelijk niet voorbereid’, vertelt David. ‘Ik heb nooit bij mijn ouders iets tekort gehad maar ben aan de andere kant ook niet met veel liefde opgevoed. Als een soort compensatie voor mijn strenge opvoeding leefde ik boven mijn stand. Met geld omgaan leren ze je niet op school’, lacht David schamper. Al vlug kwam David van de regen in de drop: verkeerde vrienden, verkeerde keuzes, depressiviteit … leidde al vlug tot een leven op straat. Ondertussen krabbelt David overeind maar het is een lange en moeilijke weg.
Valkuilen
Amir, David en Gijs passeren regelmatig bij Mustafa voor begeleiding. ‘Het is gemakkelijk om hen te veroordelen: ze hadden maar beter moeten opletten en beter hun best moeten doen. Maar maak je geen begoochelingen, ik zie dagelijks mensen in de valkuilen van het leven verdwijnen en het is verdomd moeilijk om er terug uit te kruipen.’ De eindejaarsperiode is volgens Mustafa het moment om aandacht te vragen voor mensen in moeilijkheden. ‘Help waar je kan en op een manier die voor jou kan. Een klein gebaar kan al een wereld van verschil maken voor mensen die het niet meer zien zitten’, aldus Mustafa.
