Ik ga ervan uit dat het vroeg of laat zal mislopen
ACV Limburg
Argwaan
‘Er waren al heel wat mensen die flirtten met de armoedegrens. Met de stijgende levensduurte zullen ook velen die het relatief goed hadden, plots tot de vaststelling komen dat de centen op zijn. En dat is beangstigend en beschamend’, vertelt Guido. Armoede is trouwens niet enkel een kwestie van je rekeningen niet kunnen betalen. Armoede verandert je. ‘Ik ben altijd voorbereid op het ergste. Je kan me een doemdenker noemen maar ik ga er altijd van uit dat het vroeg of laat wel weer zal mislopen’, zegt Guido. ‘Ik koester ook heel veel argwaan. Waarschijnlijk omdat ik al zo vaak teleurgesteld ben geweest, omdat ik al zo vaak ben afgewezen, is mijn vertrouwen in andere mensen ver zoek.’
Betuttelen
‘Misschien is het nog niet zo slecht dat meer mensen in onze schoenen komen te staan’, zegt Guido. ‘Begrijp me niet verkeerd, ik vind armoede geen goede zaak maar als de groep armen groter wordt, kan de politiek niet meer om ons heen. Dan moeten ze misschien eens fatsoenlijke maatregelen nemen in plaats van mensen te sussen en te betuttelen. Zoals de gouden raad begin dit jaar om de verwarming een graadje lager te zetten om energie te besparen. Hoeveel graden moet je nog zakken als je verwarming al maar op 15 staat? Of eenmalige initiatieven zoals de energietoeslag. Wat betekent dit concreet voor iemand in armoede? Dat je iets ‘weiniger’ te weinig hebt? Je lost daarmee geen problemen op. Je creëert alleen nog meer afgunst en wijzende vingers in onze onverdraagzame maatschappij.’
Luxe
Wat wel volgens Guido een oplossing zou kunnen zijn, is een realistische indexkorf met een realistische weging van producten. ‘Je huur betalen, je huis verwarmen, naar de dokter gaan … dat is geen ‘luxe’. Zelf een auto is vandaag geen luxe, als je kijkt naar de mobiliteits- en flexibiliteitseisen in vacatures. Ook daar zou wat meer realisme mogen. Als je ziet wat je allemaal moet kunnen en doen, zelfs voor een doorsnee job. Neen, heel wat van die jobs compenseren het vervoer, de kledij, de opvang, de stress … niet’, vindt Guido.
Straffen
‘In plaats van armoedeproblemen ten gronde aan te pakken, blijkt het gemakkelijker om armen te straffen. Hoe vaak horen we geen stemmen opgaan om de werkloosheidsuitkeringen te verlagen? Door mensen nog meer in de miserie te duwen, gaan ze echt geen werk vinden.’ Volgens Guido zou het beter zijn mensen zowel administratief als financieel degelijk te begeleiden en te motiveren en oog te hebben voor de dagelijkse struikelblokken die zij op hun weg tegenkomen. ‘Dat levert op langere termijn veel meer op dan de zoveelste premie en pluim op de hoed van een politicus.’
