Vrijstelling van uitkeringsbeperkingen voor werkzoekenden is essentieel
Vraag én lees het advies van de sociale partners
Auteur: Piet Van den Bergh
Samen met de Europese Commissie ondertekenden de Europese sociale partners, met het Europees Vakverbond (EVV) langs werknemerszijde, midden februari 2025 het tripartiete Pact for European Social Dialogue, in opvolging van de Val Duchesse verklaring van 2024. Die verklaring overstijgt hierdoor zijn ceremoniële aard, 40 jaar nadat Jacques Delors de Europese Sociale dialoog op gang trapte in hetzelfde Hertoginnedal.“Om de tripartiete dialoog tussen de Commissie en de sociale partners verder te verbeteren op alle niveaus zal de Commissie de sociale partners tijdig en op zinvolle wijze raadplegen over beleidsinitiatieven die niet onder de artikelen 153 en 154 [ = het sociaal beleid in strikte zin van de EU] vallen, maar van bijzonder belang zijn voor de sociale partners. Zij zal erop toezien dat de coördinatoren hun taken in elk directoraat-generaal uitvoeren bij het bevorderen van een beter begrip van de sociale dialoog en een coherente aanpak in alle diensten van de Commissie.”
Hierboven een passage uit het nieuwe Pact. In essentie engageert de Europese Commissie zich om de sociale partners te betrekken bij de transities die op ons af komen. Ook bij andere Europese initiatieven die niet tot het sociaal beleid as such behoren, maar wel hun impact hebben op de werkvloer, zal de Europese Commissie de sociale partners raadplegen.
De evidentie zelve? Kijken we in België naar twee nieuwe wetten die vorig jaar tot stand kwamen buiten de sociale partners om. Vooreerst de farce over de uitgebreide aansprakelijkheid van de “hulppersoon” in het nieuwe Burgerlijk Wetboek, waardoor een boze klant voortaan de werknemers de duvel kan aandoen. Hoewel het Burgerlijk Wetboek de gedateerde term hulppersonen bezigt, gaat dit doorgaans over werknemers. Mocht het Belgische parlement het advies van de sociale partners gevraagd hebben, dan had zij minstens rekening kunnen houden met de bekommernissen op de werkvloer. Besefte één de 117 parlementsleden die voor het nieuwe wetboek hebben gestemd dat zij de zorgsector dwongen om met ingang van 1 januari 2025 rechtsbijstandsverzekeringen af te sluiten voor hun werknemers, wegens gerede twijfels over de mogelijkheid in het nieuwe Burgerlijk Wetboek om nog afspraken te maken over ingrepen die lichamelijke schade tot gevolg hebben? Is het echt opportuun dat de zorgsector hun beperkte budgetten aanwendt voor een rechtsbijstandsverzekering voor al hun hulppersonen?
In hetzelfde bedje ziek: de wet op de privédetectives, nu de wet van 18 mei 2024 over de private opsporingen. De minister van Binnenlandse Zaken vroeg het advies van de Nationale Arbeidsraad, maar sloeg dit nadien zonder meer in de wind. Gevolg: ongerustheid op personeelsdiensten, want vooraleer nog juridisch correct tot een ontslag om dringende reden over te gaan, moet de personeelsdienst de bepalingen van de wet op de private opsporing volgen. Ongerustheid bij het personeel, want in veel ondernemingen kan zelfs de werknemersvertegenwoordiger niet meer vertellen of en desgevallend waarvoor er privédetectives rondlopen in de onderneming. Het nauwelijks 8 bladzijden tellende unanieme advies van de Nationale Arbeidsraad stelde, netjes 6 maanden voor de aanname van de wet, nochtans eenvoudige oplossingen voor om beide kwakkels recht te zetten.
Regering, parlementsleden, ook al zetelen jullie niet in de Commissie Sociale Zaken van het parlement: vraag en lees vervolgens het advies van de sociale partners over zaken die de werkvloer aanbelangen. Ook de ‘niet-sociale’ vertegenwoordigers van Belgische regering kwamen breed glimlachend in beeld bij de ondertekening van de 2024 verklaring van Val Duchesse. Neem een voorbeeld aan hen