Auteur: Maarten Gerard

05/12/2024

Sinds oktober bevindt het RIZIV zich in een impasse. Op 21 oktober kon de Algemene Raad van het RIZIV de begroting niet goedkeuren die het Verzekeringscomité had ingediend, het RIZIV-orgaan dat ziekenfondsen en zorgverleners verenigt. De reden voor die impasse is volledig te wijten aan politieke spelletjes en ook volledig onverantwoord.

Op basis van de ramingen moest het RIZIV een begrotingsaanpassing doorvoeren om de komende jaren een evenwichtsbegroting in te dienen. Concreet ging het om een besparing van 216 miljoen euro Er werd op basis van de parameters een voorstel uitgewerkt dat evenwichtig was. Daarbij zouden de besparingen gerealiseerd worden door een efficiëntie oefening in de sectoren waar de uitgaven te hoog lagen, namelijk geneesmiddelen, digitale consultaties en tandheelkunde. Gelet op de komst van een nieuwe legislatuur werden verder geen aanpassingen of nieuwe initiatieven voorzien

Hoewel dit geen eenvoudige oefening was, toonde de overgrote meerderheid van de sectoren zich verantwoordelijk en keurde het voorstel aan het Verzekeringscomité goed. Totdat de regering zich ermee moeide en vanuit liberale hoek er opeens geen goedkeuring meer was om een budget goed te keuren. Officieel wordt geschermd met de regeringsonderhandelingen, maar dat is volledig buiten de scope van het proces.

We kunnen alleen vaststellen dat bepaalde partijen opeens tegen een goedkeuring van het budget waren toen de farmaceutische sector in het vizier kwam bij de voorziene besparingen.  Kortom, het gaat allerminst om goed bestuur, maar om rechtstreekse lobby.

Zonder begroting dreigt echter een chaos in het gezondheidsbudget vanaf 2025, waarbij niemand weet waarmee volgend jaar rekening te houden. In het ergste geval dreigt een deconventionering vanuit verschillende artsen, wat uiteindelijk op kap komt van de patiënt.

Het is nu aan de regering om dringend een beslissing te nemen. Ook dit behoort tot de essentiële taken in lopende zaken.

Algemeen roept het schouwspel wel veel vragen op: is het normaal dat een minderheid binnen de regering een budget gijzelt dat breed is goedgekeurd door de betrokken spelers in het zorgstelsel binnen de vastgelegde parameters? Is het abnormaal om te eisen dat een sector als de farma, die grotendeels verantwoordelijk is voor de kostenoverschrijding, niet gevraagd wordt om bij te dragen? Meer in het algemeen, bestaat niet het risico dat deze constante drang om te besparen de toegankelijkheid van onze gezondheidszorg in gevaar brengt?

Als sommigen zich willen beroepen op het primaat van de politiek ten opzicht van het middenveld, dienen ze eerst geloofwaardig te zijn om het algemeen belang ook effectief te dienen.