Werknemers van de Coca-Cola-site in Londerzeel (Nijverheidsstraat 20) legden op 9 juni het werk neer. Coca-Cola kondigde op 18 januari aan dat het Coca-Cola Europacific Partners Londerzeel zou sluiten, nadat het ook al eerder vestigingen in Hasselt en Heppignies had opgedoekt. Het achterblijvende personeel gaat niet akkoord met de nieuwe arbeidsvoorwaarden die de werkgever hen wil opdringen.

Ontslagen

De sluiting in Londerzeel heeft ingrijpende gevolgen:

• 25 mensen worden ontslagen (omdat de dienst uitbesteed wordt);
• 54 mensen worden op de payroll van Coca-Cola Anderlecht geplaatst;
• 56 mensen moeten gedwongen naar Wilrijk verhuizen.

Wat met de overgebleven werknemers?

De vakbonden onderhandelen al sinds 18 januari 2022 in het kader van de Wet Renault met de werkgever over de beoogde sluiting. Voor de mensen die ontslagen worden, neemt het bedrijf zijn verantwoordelijkheid op. Maar de groep die achterblijft en nu gedwongen wordt in Wilrijk te gaan werken, werd door de werkgever nooit beschouwd als “geïmpacteerd” omdat ze “hun werk niet verliezen”. Dat er geknoeid wordt met een essentieel deel van hun contract – de plaats van tewerkstelling – daar neemt Coca-Cola geen verantwoordelijkheid voor.

Het gaat om méér dan 50 mensen die géén bedrijfswagen hebben en in de buurt wonen van de site in Londerzeel. Zij worden plots gedwongen zélf een auto te kopen en zich in het verkeer (lees: file) naar Wilrijk te begeven, in plaats van te voet of met de fiets naar het werk te kunnen komen. Dit is een financiële én ecologische ramp en het is een schande dat een bedrijf als Coca-Cola hier zijn verantwoordelijkheid niet neemt. Een satelliet-kantoor had een antwoord kunnen bieden (Pepsico bijvoorbeeld kondigde net de opening van een 2de satelliet-kantoor aan), maar Coca-Cola heeft deze vraag van de mensen nooit ernstig overwogen.

Qua afstand liggen de sites niet ver uit elkaar, maar in tijd – en zeker met het inflexibele uurrooster dat de mensen hebben – is dit een hele grote inbreuk in hun leven. Om zich te kunnen aanpassen aan deze ingrijpende verandering, formuleerden de werknemers eisen rond vergoedingen en thuiswerk. De huidige voorstellen van de werkgever zijn allemaal beperkt in de tijd of éénmalig. Onnodig te zeggen dat deze dus absoluut onvoldoende zijn. Vandaar de spontane staking.