Het initiatief dat de regering neemt om de wantoestanden in de pakjessector aan te pakken is een stap in de goede richting maar schiet grotendeels zijn doel voorbij. Na de publieke verontwaardiging over de wantoestanden in de pakjessector biedt de Postwet een nieuw wetgevend kader waaraan de werkgevers in de sector zich aan moeten houden.

We juichen toe dat de nieuwe wet nauwer toekijkt op de naleving van de rechten van werknemers en ‘zelfstandigen’. Maar we betreuren dat er geen verplichting is om met een vast percentage vaste ‘eigen’ chauffeurs te werken. Het blijft een probleem dat de pakjes die aan onze deur worden afgeleverd voor het overgrote deel worden overhandigd door onderaannemers van de grote internationale postbedrijven. Onderaan deze keten werken de bezorgers vaak in schrijnende arbeidsomstandigheden. Sociale inbreuken en dumping zijn nooit veraf. Die lange bedrijfsketen wordt niet aangepakt.

Wij zijn ervan overtuigd dat een groter aandeel ‘eigen’ chauffeurs de beste bescherming biedt tegen sociale wantoestanden en loondumping. Net zoals in het dossier van Delhaize wentelen de grote pakjesbedrijven door met uitsluitend onderaannemers te werken hun sociale verplichtingen af en zorgt dit voor een neerwaartse spiraal in loon- en arbeidsvoorwaarden en in vele gevallen tot wanpraktijken.

De praktijk zal moeten uitwijzen of er effectief iets verandert. We roepen de sector dan ook op om de dialoog verder te zetten en de werkomstandigheden in de sector te verbeteren en wantoestanden niet meer te tolereren.