Een gewone maandagavond… na een dag vergaderen ontploft onze ACV-babbelbox nog maar eens. Alweer werd een collega bij De Lijn slachtoffer van agressie, en alweer gaat het over zinloos geweld. Neen, het zijn zeker niet altijd puberende ‘ettertjes’ die zich te beroerd voelen om een ticketje te betalen, al gebeurt dát natuurlijk ook meer dan genoeg.

Al te vaak zijn de daders van agressie op het openbaar vervoer mensen aan de rand van de maatschappij… mensen onder invloed, mensen die ontgoocheld zijn in het leven, mensen die ‘geen kansen (meer) krijgen’. Er zal wel een uitleg zijn elke keer, en de dader zal zich allicht nadien schuldig voelen en het niet zo bedoeld hebben, maar wat kopen onze chauffeurs daarmee? Als na enkele jaren dan betrokkene voor de rechtbank moet verschijnen zal de rechter zien dat het ‘beter gaat met hem’, of dat het een éénmalig feit was… er zal misschien begrip volgen en een ‘lichte’ straf.

We zagen het al te vaak gebeuren, 400 euro schadevergoeding voor het slachtoffer en 450 euro voor De Lijn (omdat er oponthoud was op het netwerk en bepaalde ritten niet konden gereden worden). Maar nogmaals: wat kopen wij daarmee? Het gevoel van straffeloosheid is immens onder de collega’s.

De schade die wordt aangericht door de quasi dagelijkse agressiegevallen is niet te onderschatten: bij vele slachtoffers leidt dit tot langdurige arbeidsongeschiktheid en trauma, diensten moeten worden opgevangen, er is het quasi onoplosbaar geworden imagoprobleem, maar bovenal: de angst om het volgende slachtoffer te worden groeit bij de chauffeurs (en alle collega’s bij De Lijn die met reizigers in contact komen) met de dag. Trouwens, het probleem gaat veel breder dan het openbaar vervoer… Ook politie, hulpverleners en zelfs administratief personeel hebben te maken met zinloos geweld.

Minister Van Tigchelt, Minister Verlinden, wat gaan jullie hieraan doen? Meer nog… Wat kúnnen jullie hieraan doen? Ontelbare keren werd het werk neergelegd door de vakbonden als reactie op zinloos geweld, tientallen keren waren onschuldige scholieren en werknemers het slachtoffer op ‘the day after’… Het fenomeen lijkt echter niet te stoppen. Er ís ook gewoonweg geen oplossing, en al zeker niet voor mensen die van geen wereld meer lijken te weten. Er werd al geïnvesteerd in camera’s op de bussen en afgesloten stuurposten, er kwamen al meer controleurs in dienst, maar hoe stop je in godsnaam een losgeslagen individu? Hoe stop je een groep mensen die niet eens beseffen wat ze doen, die niet wakker liggen van de straf die ze binnen maanden of jaren zullen krijgen?

Wordt het eens geen tijd dat er een vorm van snelrecht komt  om daders af te schrikken? Wordt het eens geen tijd dat buschauffeurs na de hele hetze rond basisbereikbaarheid recht krijgen op basisveiligheid? Buschauffeur is één van de grootste knelpuntberoepen in onze economie, en we weten perfect hoe dat komt: onregelmatige en gezinsonvriendelijke uren, geen bijzonder hoog loon maar bovenal… een job waar je op elk moment van de dag, op elke plaats in Vlaanderen en onder alle omstandigheden slachtoffer kan worden van zinloos geweld.

Zolang het gevoel van straffeloosheid blijft bestaan zal het geweld niet verminderen, integendeel, het wordt alleen maar erger en het vergt dan ook meer durf om het aan te pakken. Lik-op-stuk! Want iedereen verdient een job zonder geweld!