Terwijl in de dienstenchequesector een dagvergoeding van €2 voorzien is bovenop de vergoeding voor tijdelijke werkloosheid, speelt Federgon opnieuw woordenspelletjes en weigert ze deze vergoeding uit te betalen onder het excuus dat de vermelding “overmacht” niet letterlijk in de cao is openomen. Om zich te verdedigen, valt de werkgeversfederatie terug op haar gebruikelijke klaagzang menende dat de sector onvoldoende middelen beschikt… terwijl wij al meermaals aantoonden dat de sector wel degelijk over voldoende marges geniet.  
 
In Vlaanderen is de situatie nog schokkender, gezien dienstenchequebedrijven sinds kort extra subsidies per gewerkt uur ontvangen. De marges zijn er dus nog versterkt.
 
Het is, opnieuw, een belediging voor de huishoudhulpen. Weer een klap in het gezicht. Hoewel ze reeds over een laag inkomen beschikken, wordt datgene waar ze recht op hebben, hen toch geweigerd. Ook zij verdienen het om eerlijk behandeld te worden. Nu wilt men hen die €40 tot €50 ontnemen, een bedrag dat voor hen het verschil zal maken in een bijzonder gespannen financiële situatie. Volledige gezinnen zullen de gevolgen ondervinden van de hebzucht van de werkgeversfederatie. 
 
De regionalisering leidt nu al tot onaanvaardbare verschillen. Zo overwegen de overheden in Brussel en Wallonië een eigen bijdrage, terwijl Vlaanderen dat weigert. En alsof dat niet genoeg is, voedt Federgon – nochtans een “federale organisatie” – op haar beurt deze regionale verschillen door de federale maatregelen op sectoraal niveau niet te respecteren.  
 
Intussen staan de werkneemsters opnieuw voor een ondraaglijke keuze: de rekeningen betalen of hun gezondheid en dat van hun gezin in gevaar brengen door terug aan de slag te gaan.