Meer kinderen terug naar de opvang

    
Maandag 4 mei werden de coronamaatregelen versoepeld. Meer mensen mogen nu buitenshuis gaan werken. Maar wat met hun kinderen? Ook de regels voor de crèches en onthaalouders zijn versoepeld. Koppels van wie iemand buitenshuis werkt, mogen hun baby's en peuters weer naar de opvang brengen. Tot nu mocht dat alleen voor werknemers in essentiële sectoren. Ook kinderen in een moeilijke of kwetsbare thuissituatie mogen naar de opvang, net als kinderen van alleenstaande ouders, ook als die thuiswerken.

Aan de vooravond van de  versoepeling spraken wij met Bernadette Van Hemelrijk, kinderbegeleidster in Zonnetje in Wolvertem, een kinderdagverblijf van vzw Infano, en ACV-afgevaardigde. Ze vertelt: ‘Sinds de coronacrisis was het hier heel kalm. Wij hebben een capaciteit van 36 kinderen, maar op normale dagen komen er meer dan 40. De voorbije weken waren dat nooit meer dan 17 baby’s en peuters. De meeste ouders hielden hun kinderen thuis.’

‘Sinds het begin van de coronacrisis gelden een aantal veiligheidsvoorschriften. Zo mogen er maar 2 ouders tegelijk naar binnen komen, omdat ze anders geen afstand kunnen houden. Peuters komen binnen via een poortje, maar baby’s moet je natuurlijk aanpakken, dan kan je geen anderhalve meter afstand houden. Baby’s en peuters moet je sowieso verzorgen, een flesje geven… Afstand is in een kinderdagverblijf vaak niet mogelijk. We moesten aan de grootste kinderen, van twee en ouder, ook uitleggen dat ze in de vouw van hun elleboog moesten hoesten. Enkele kindjes doen dat als je dat constant herhaalt, maar de meeste kindjes doen dat natuurlijk niet. Ik had vorige week een peuter op het verzorgingskussen liggen en was zijn neusje aan het spoelen, toen hij ineens hard moest niezen. Recht in mijn gezicht! Zulke dingen kun je niet vermijden!’

Mondmaskers

‘Waar we nu heel streng in zijn is dat zieke kindjes niet mogen komen. Voor de coronacrisis gebeurde het regelmatig dat kinderen die niet in orde waren, toch naar de crèche gebracht werden. Wij merken dat vaak aan de kleintjes: ze hebben een beetje verhoging, hebben geen eetlust, zijn een beetje hangerig. Als zo’n kind dan hoge koorts krijg, is de regel dat het binnen het uur moet worden opgehaald. We hebben er begrip voor dat dat niet altijd evident is. Stel je voor dat je in Antwerpen werkt en je je baby moet komen ophalen in Wolvertem… Nu hanteren we de regels veel strenger. We nemen regelmatig de temperatuur en een kind met koorts moet meteen opgehaald worden. En we vragen ouders: is je kind niet helemaal in orde, houd het dan alsjeblieft thuis!’

     
‘Bij het begin van de coronacrisis heb ik als militant aan de werkgever gevraagd of we maskers zouden krijgen. Neen dus, enkel als dat verplicht zou worden door de overheid. Ik vond dat jammer. Met de versoepeling van de maatregelen vanaf 4 mei moeten maskers plots wel in het contact met ouders. Er worden per kinderdagverblijf vier mondmaskers geleverd, het zijn dus altijd dezelfde mensen die de deur gaan opendoen voor de ouders. Als alle kinderen binnen zijn, mogen alle maskers en handschoenen uit. Daardoor vragen sommige collega’s zich wel af of het dragen van die maskers dan nog wel nut heeft. Ze zeggen ook: we dragen al zeven weken geen masker en handschoenen, waarom nu dan ineens wel? Zelf ben ik liever voorzichtig, ik heb zelf mondmaskers gekocht bij de apotheek, en neem die mee. De schrik zit er toch wel wat in.’

Overbezet

‘We weten niet goed wat we morgen mogen verwachten. Er zullen zeker meer kinderen komen. Een complicerende factor is dat de kleuterklassen nog niet opengaan. Na Pasen zouden tien van onze kindjes naar school gaan, maar die kunnen nu niet starten. Ze mogen naar de crèche blijven komen zolang ze niet naar school kunnen. Als ze allemaal komen, dan hebben we meer dan 50 kinderen. Ondertussen komen er ook nieuwe baby’tjes bij.  Dan zijn we overbezet. Daar houd ik mijn hart wel voor vast. Je hebt ruimte nodig voor al die kindjes, om te spelen, te eten, te slapen, en je hebt ook personeel nodig.  Om activiteiten te doen, de kindjes te laten eten, ze te verzorgen, ze te verpamperen of op het potje te laten gaan, ze om te kleden, ze klaar te maken voor het slapen’

‘De weinige informatie die we krijgen van onze werkgever, komt altijd heel laat. Wat er moest gebeuren voor maandag 4 mei, bijvoorbeeld stickers op de vloer aanbrengen, hoorden we pas op donderdagnamiddag, om drie uur, de dag voor een feestdag. Gelukkig word ik wel goed geïnformeerd door het ACV. Er zijn weinig dagen voorbijgegaan dat we geen mail kregen van het ACV. Daardoor waren we altijd zeer goed op de hoogte van de nieuwste stand van zaken, en wisten we ook wat wel en niet aanvaardbaar was. Ik deelde die informatie dan verder uit aan mijn collega’s. Bijvoorbeeld over het opnemen van ouderschapsverlof in coronatijden, over de vakantie, of dat de werkgever je niet kan verplichten om overuren op te nemen. Maar dat uurroosters konden veranderen. Maar ons loon dan weer niet, omdat onze lonen gesubsidieerd zijn. Die informatie wordt geapprecieerd door de collega’s.’