De 'supernota' bleek vooral super voor de superrijken

De federale regeringsonderhandelingen blijven het nieuws domineren. De startnota’s waren een copy paste van het N-VA kiesprogramma, niet prettig om te lezen. “Er is meer sérieux en evenwicht nodig in de onderhandelingen”, stelde voorzitter Ann Vermorgen in een interview in de krant De Tijd. Algemeen secretaris Marie-Hélène Ska zette dezelfde lijn uit in de krant L’Avenir.

Tijd voor meer sérieux  en evenwicht in de regeringsonderhandelingen

In de uitgelekte nota vonden we weinig respect voor werkers, maar veel wantrouwen tegen zieken, gepensioneerden en werkzoekenden. Wat helaas wel ontbreekt:  perspectieven om de gigantische uitdagingen waarvoor we staan aan te kunnen pakken.

Dit moet helemaal anders! Er moet dringend meer sérieux en evenwicht in de onderhandelingen komen, zo stelde ACV-voorzitter Ann Vermorgen in een interview met De Tijd. En men moet werk maken van minstens 4 prioriteiten: 👇

"Vermogenden zullen ook een serieuze bijdrage moeten leveren"

Er vloeide al veel inkt over de regeringsonderhandelingen. De ‘supernota’ bleek vooral super voor de superrijken. Geen vermogensbelasting, en een sociale zekerheid die al snel sociale onzekerheid werd. “Ik krijg dat niet uitgelegd”, zegt Ann Vermorgen. “De bijdrage van die groep – de vermogende achterban van De Wever en Bouchez – wordt gerust gelaten.”

“De staatskas moet beter, zodat er kan geïnvesteerd worden”, zegt Vermorgen. “In dienstverlening aan burgers, in de mensen die voor die dienstverlening zorgen. Maar ook om de gevolgen van de vergrijzing en klimaatverandering op te vangen. N-VA en MR zullen moeten aanvaarden dat hun vermogende achterban ook een serieuze bijdrage zal moeten leveren. En niet via een uitgeholde meerwaardebelasting, want dan moet de gewone mens het weer betalen. Dát moet een nieuwe regering aanpakken, op een verantwoorde en evenwichtige manier.”

En die gewone mens is onder meer diegene die in de openbare sector werkt. Uit de nota bleek dat De Wever twee miljard euro wilde halen bij hun pensioenen. “De mensen in de openbare sector – die voor onze kinderen en ouders zorgen – verdienen respect. Geld gaan halen in die sector getuigt van een compleet gebrek aan respect voor hen”, zegt algemeen secretaris Marie-Hélène Ska. 

Het ACV wil meer geld op de rekening van de mensen, zodat de levensstandaard op peil blijft. “De plannen voor een fiscale hervorming van minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) waren een goeie start, en enkele elementen werden opgevist. Wie voltijds werkt, zou erop vooruit gaan. Het mag  natuurlijk geen broekzak-vestzak worden voor die groep”, aldus Vermorgen. Die vrees onderstreept ook Marie-Hélène Ska. “Een weerkerend fenomeen zijn  de aanvallen op de automatische indexering van de lonen. Terwijl die net van levensbelang is. Het is de enige zekerheid die heel wat werkenden hebben, want er is nog een hele groep die geen loonsverhogingen krijgt. Ook al is er nog niets definitief in de nota, het is wel duidelijk in welke richting ze wilden uitgaan.” 

“In de uitgelekte nota zat ook vooral veel wantrouwen tegen zieken, gepensioneerden en werkzoekenden”, stelt Vermorgen vast. “Zodra je tegenslag hebt – ziek, werkloos, noem maar op – ben je gesjareld. Terwijl het moet gaan over hoe we mensen kansen geven om aan het werk te gaan en het werk vol te houden. Niet over hoe we ze gaan straffen.” 

Tot onvrede van voorzitter Vermorgen lag de focus in de uitgelekte teksten ook vooral op hoe de regering mensen nog harder wou doen werken met meer en goedkopere overuren, nachtarbeid,… “Niets over een betere combinatie werk en gezin. Het leek meer op een autostrade richting burn-out en arbeidsongeschiktheid. Als je meer mensen aan het werk wil krijgen door hen hun ademruimte in hun gezinsleven te ontnemen, betaal je de rekening met een lagere productiviteit.

We tellen vandaag al een half miljoen langdurig zieken. Je kan aan productiviteit winnen door te voorkomen dat de mensen uitvallen. Dáár zit de winst”, besluit Vermorgen. “Er wordt vanuit de politiek niet nagedacht over duurzame investeringen”, vat Marie-Hélène Ska het samen. Ze ziet dat ook heel duidelijk in het dossier Audi. “Ik verbaas me er over hoe stil het is bij veel politici als het gaat over situaties zoals bij Audi vandaag, waar de toekomst van 3.000 werknemers en nog eens enkele honderden bij onderaannemers op het spel staat.”