Federaal begrotingsakkoord mist ambitie
Het ACV heeft kennis genomen van het federaal begrotingsakkoord. Het akkoord is, zoals zo vaak, een praktisch evenwicht tussen uitgaven en nieuwe inkomsten. Maar het mist ambitie op het vlak van financiering van openbare en collectieve diensten, en algemener, fiscale rechtvaardigheid.
De uitbreiding van flexi-jobs naar 14 nieuwe sectoren kan voor sommige mensen een oplossing zijn om financieel het einde van de maand te halen. Maar het is geen structurele oplossing voor het basisprobleem: te lage lonen en te lage pensioenen. En het blijft een ondergraving van de overheidsfinanciën en van de kwaliteit van jobs. Dat de scherpste hoeken van deze vorm van sociale dumping enigszins worden afgerond doet daar niets aan af. Zoals bepaald in het regeringsbesluit zullen we er uiterst nauwlettend op toezien dat de sociale partners in deze sectoren zich hierover kunnen uitspreken.
Van de uitvoering van de belofte voor een vernieuwd uitgebreid sociaal energietarief vanaf 1 januari 2024 is niets te bespeuren, terwijl de winter nadert en er te vrezen valt dat de energiecrisis niet voorbij is.
Tegelijk zijn er een aantal lichtpunten:
- De belastingvermindering voor lage lonen, bovenop de bruto verhoging van het minimumloon vanaf 1 april 2024 zoals herbevestigd in het sociaal akkoord. Het ACV heeft wel heel veel vragen bij de manier waarop: de regering dreigt door te beperking tot zeer lage lonen een enorme inkomensval te creëren. Bovendien wordt het nettovoordeel de komende jaren uitgehold door de sluipende verhoging van de bijzondere bijdrage voor sociale zekerheid voor lagere lonen.
- De progressieve verhoging van de bankentaks: een belangrijke maatregel voor een sector die de afgelopen jaren woekerwinsten heeft gemaakt.