“Limburg is geen besparingsvuilbak voor De Lijn”

Vanaf 1 juli verdwijnen opnieuw vijf buslijnen in Limburg en worden op vijftien andere lijnen ritten geschrapt. Officieel wijt De Lijn deze maatregel aan een tekort aan middelen, chauffeurs en voertuigen. “Maar dat klopt niet,” stelt Carlo Maesen, secretaris van ACV Openbare Diensten, “In Limburg is er geen structureel tekort aan voertuigen.”

Dat Limburg vandaag nog over voldoende bussen beschikt, is vooral te danken aan het uitstekend technisch personeel, dat al jarenlang oude voertuigen perfect in stand houdt. De goede zorg van de techniekers zorgt ervoor dat bussen langer meegaan. In andere regio’s zijn de teams techniekers daarom zeker niet slechter maar vooral  onderbemand. Goed technisch personeel vinden is niet evident. Daarom ook dat De Lijn vaak bussen naar Limburg stuurt om deze te herstellen.

Carlo Maesen: “Naast de techniekers doen ook de chauffeurs elke dag hun uiterste best om de reizigers veilig en tijdig op hun bestemming te krijgen, ondanks de moeilijke omstandigheden en steeds veranderende routes.”

Wat is dan wel de reden om buslijnen en ritten te schrappen? Maesen: “Limburg is slachtoffer van problemen in andere delen van Vlaanderen, waar het tekort aan voertuigen en chauffeurs wel nijpend is. In de afgelopen twee jaar werden in Limburg al negen keer drastische aanpassingen doorgevoerd, met enorme gevolgen voor de reizigers. Het openbaar vervoer in landelijke steden en gemeenten lijkt steeds meer een “vergiftigd geschenk”: het wordt wel beloofd, maar in de praktijk steeds verder uitgehold. Maar de Limburgse reizigers, chauffeurs en techniekers mogen hier niet de dupe van zijn.”

Ook het vervoer op maat is ondermaats. Op de laatste vervoersregioraad werd beslist om de grootste vervoersregio Limburg op te splitsen in vijf delen. Deze maatregel zal het vervoer op maat enigszins ontlasten en verbeteren, maar biedt helaas nog geen garantie op een voldoende kwalitatieve dienstverlening, vooral voor ouderen en minder mobiele mensen.

Net als ACV Openbare Diensten roepen ook lokale besturen op om de afbraak van het openbaar vervoer in Limburg te stoppen. Tal van burgemeesters ergeren zich en zeggen vaak: “We krijgen geen gehoor, en toch worden lijnen geschrapt die vooral schoolgaande kinderen bedienen.” De lokale adviezen worden genegeerd of pas achteraf besproken, wat het vertrouwen ondermijnt.

Ook de privébedrijven die in onderaanneming voor De Lijn rijden, kampen intussen met grote problemen door de beperkte basisbereikbaarheid. Zij hebben onvoldoende aanbod werk om hun chauffeurs volwaardige uren te bieden, met als gevolg een hoog verloop bij het personeel. Flexijobbers zijn zeker geen oplossing, vooral omdat het aanbod zich voornamelijk concentreert op de spitsuren — een moment waarop potentiële chauffeurs er voor hun gezin moeten zijn of aan het werk zijn in hun vaste job.

De Lijn probeert de besparingen te rechtvaardigen als een gelijkmatige verdeling over Vlaanderen, maar dat is een droog cijfermatig argument dat voorbijgaat aan de concrete impact. In Limburg, waar de mobiliteit al beperkt is, betekenen nieuwe besparingen een nog grotere klap voor de basismobiliteit.

“Het is dan ook hoog tijd dat de Vlaamse regering actie onderneemt en extra middelen beschikbaar stelt voor de landelijke gebieden. Er moet structureel geïnvesteerd worden in meer bussen – ook als dat betekent dat kleinere voertuigen ingezet worden- zonder alleen te kijken naar het aantal reizigers per voertuig. De boodschap is duidelijk: stop met besparen op de kap van Limburg. Investeer in degelijk openbaar vervoer, geef lokale besturen en gebruikers inspraak en erken de waarde van het technisch personeel en de chauffeurs die Limburgs vervoer draaiende houden. Want wat vandaag nog rijdt, dreigt morgen alweer afgeschaft te worden – en dat is geen beleid, maar ontmanteling,” besluit Carlo Maesen.