Zwijg ambtenaar!

Als de regering met maatregelen tegen overheidspersoneel op de proppen komt, ontstaat er een handige systematiek. Verontwaardigde tegenreacties zorgen voor bevestiging van het stereotiep: de ambtenaar verdient al te veel en heeft een te hoog pensioen. Of dit ook correct is, is niet van tel. Het doel heiligt immers de middelen voor deze regering.

Programmawet of pestwet?

In het paasakkoord werd beslist om de indexering van de sociale uitkeringen, pensioenen en lonen bij de overheid uit te stellen. Voor de hogere overheidspensioenen is er nog een bijkomende maatregel en wordt ingegrepen op de indexering.  
Concreet: een gepensioneerde met een gemiddeld pensioen van 1.933 euro verliest zo 77 euro. Een cipier met een loon van 2.499  euro verliest 50 euro. En dat bij elke indexering.
Voor de hogere pensioenen bij de overheid voorziet men daarnaast ook een beperking van de indexering. Die moeten het voortaan stellen met een forfaitaire indexering van 36 euro, wat overeenstemt met de indexering van het minimumpensioen. En dat tot minstens 2030. Tegen dan loopt het verlies op tot minstens 180 euro per maand.

Handig spel

Het is blijkbaar bon ton om de ambtenaren in het vizier te houden. Door de loep op deze groep te houden blijven anderen, echte grootverdieners immers handig buiten schot. Even handig is dat op deze manier de deur open wordt gezet voor het verder ondergraven van de index.  Ook voor wie niet voor de overheid werkt. Want de ogenschijnlijk beperkte ingrepen van vandaag kunnen op termijn de hele index uithollen, niet enkel in de openbare sector, maar ook in de private sector. Harmonisering heet dat dan.

Maar hey, ambtenaren houden best hun mond. Intussen zijn ze al zodanig geframed dat het hele land toch denkt dat zij de oorzaak zijn van de staatsschuld. Net als werkzoekenden, langdurig zieke en ja, zelfs de werknemers want ook zij kosten te veel en moeten vooral de economie dienen.

Een voorproefje

Slim spel is dat, want we vergeten haast dat dit deel in de programmawet nog enkel maar een voorproefje is. De programmawet en het regeerakkoord hebben namelijk nog meer van die ‘verrassingen’ in petto.  Naast een cumulatie aan pensioenmaatregelen zullen we ook een re-integratiebeleid krijgen dat zich uiteraard helemaal richt op de werknemer, kunnen we met zijn allen flexibel aan de slag en kan er vrolijk gegoocheld worden met overuren. Zeeën van tijd dus in de toekomst voor jezelf, je sociale omgeving en je maatschappelijk engagement. Althans zo laat deze regering uitschijnen want op het einde van de rit is het vooral de werkgever die wordt bediend.

Dat bewijzen ook de geplande besparingen in de overheid. Want het kan gerust met wat minder vindt ondertussen de goegemeente. Past goed in het plaatje, want of je goed geholpen of omkaderd wordt wanneer het nodig is wordt  van ondergeschikt belang met deze trek-je-plan regering.

Dit zal uiteindelijk het aanbod worden voor onze kinderen met dit regeerakkoord: Hervormen voor de toekomst van onze kinderen? Door hen als enige perspectief meer werken voor minder geld, met minder goede omkadering als het moeilijk wordt en een veel lager pensioen te bieden? Alsjeblieft kinderen.