Vlaams regeerakkoord: te weinig aandacht voor personeelstekorten in zorg en welzijn

In het luik zorg en welzijn van het nieuwe Vlaamse Regeerakkoord wordt heel sterk gefocust op preventie, jeugdhulp, mentaal welzijn, personen met een handicap, slachtofferzorg en forensische zorg. Zonder enige twijfel belangrijke thema’s waarvoor er dringend oplossingen moeten worden gevonden. Maar we maken ons wel zorgen over de zeer beperkte aandacht die wordt besteed aan de enorme personeelstekorten die er momenteel zijn in de zorg- en welzijnssector.

De draagwijdte van heel wat maatregelen is voorlopig nog bijzonder moeilijk in te schatten omdat we niet over de budgettabellen beschikken. Daardoor is het niet duidelijk hoe de verhoging van het welzijnsbudget – dat historisch wordt genoemd - zal worden onderverdeeld en aangewend.

Het regeerakkoord bevat voor het beleidsdomein welzijn zeker een aantal maatregelen die een gedeeltelijke oplossing kunnen bieden aan de vele wachtlijsten. Maar zonder een duidelijk zicht op de budgettabellen voor welzijn en de aanwending over de verschillende deelsectoren is het onmogelijk om de vooropgestelde maatregelen ten gronde te evalueren.

Wat wel al duidelijk is, is dat er veel te weinig concrete maatregelen zijn voor een verbetering van de loon- en arbeidsvoorwaarden voor wie in de zorg- en welzijnssector werkt. Een sector die kreunt onder enorme personeelstekorten, niet in het minst veroorzaakt door de hoge werkdruk en de minder gunstige loon- en arbeidsvoorwaarden. Heel wat nieuwe medewerkers stromen de sector wel nog binnen maar verlaten die al snel opnieuw. Als er geen degelijk retentiebeleid wordt gevoerd, is het dweilen met de kraan open.

We stellen ook vast dat er geen echte halt wordt toegeroepen aan de verdere commercialisering van de sector. Integendeel, uit bepaalde passages kunnen we zelfs afleiden dat nieuwe spelers zich moeten kunnen aanbieden. Worden daarmee commerciële spelers bedoeld?

Dat de betrokkenheid van de sociale partners bij de verdere uitwerking van het welzijnsbeleid – maar ook bij de andere beleidsdomeinen – nauwelijks in de tekst aan bod komt, baart ons ernstige zorgen. Nochtans is er de traditie om akkoorden met de sociale partners af te sluiten (Vlaamse Intersectorale Akkoorden - VIA). We lezen geen letter over een nieuw VIA-akkoord (VIA7). Nochtans is zo’n akkoord  broodnodig om tot een gedragen oplossing te komen voor de vele bekommernissen die er in de sector bestaan. Die onderhandelingen met de sociale partners moeten onmiddellijk worden opgestart.