Eerste sociaal charter voor audiovisuele media

Gevraagde flexibiliteit tart soms alle verbeelding

• download hier het sociaal charter

Het eerste sociaal charter voor de audiovisuele media is een feit. Bedoeling is zo de werkomstandigheden te verbeteren en rotte appelen uit de mand te halen.
De audiovisuele media zijn juridisch een heel diverse sector. Het gros van de bedrijven valt onder het paritair comité voor de audiovisuele sector (PC 227). Maar de grootste onderneming, de VRT, is een overheidsbedrijf. Daarnaast vind je de filmbedrijven in PC 303 en de stukjes vzw van de regionale zenders in het sociocultureel werk. Artiesten, al dan niet echte zelfstandigen en een legertje uitzendkrachten maken het werkvolk compleet.

Naast de klassieke werkgevers- en werknemersorganisaties hebben acteurs, regisseurs, scenaristen en journalisten ook telkens een eigen beroepsvereniging om de specifieke belangen buiten het arbeidsrecht te behartigen. Met enige historische ironie duiden ze zichzelf aan als ‘de gilden’. Een wat duistere organisatie, Smart, biedt dan weer andere statuten aan die zich vooral in de arbeidsrechtelijke, fiscale en parafiscale donkergrijze tot pikzwarte zone bevinden.

Veel mensen hopen hun geluk te vinden door ‘iets te doen in de media’ en slikken dan maar een flexibiliteit, een werkdruk en bizarre loonvoorwaarden die elders ongezien zijn. Eerder dit jaar ging Alfacam uit Lint failliet. Wie toen naar de verdeling tussen werknemers en (schijn)zelfstandigen keek, wist genoeg. En Alfacam was dan nog een grote speler.

Er wordt al erg veel flexibiliteit toegestaan. Maar toch gaan sommige bedrijven nog altijd elke dag over die grenzen.

In de audiovisuele sector is het toegestaan om zeven dagen na elkaar telkens twaalf uur lang te werken. Toch speelde een personeelsmanager van één van de grote bedrijven het in juni nog klaar om te beweren dat er écht meer flexibiliteit nodig was. ‘Modernisering’, zou minister Monica De Coninck (Werk) zoiets waarschijnlijk noemen.
Leefbaar

Op initiatief van de Vlaamse mediaminister Ingrid Lieten begonnen de vakbonden en de VRT te onderhandelen met alle andere ‘spelers’ om tot een sociaal charter te komen dat de sector leefbaar moet houden.

Het duurde niet lang of er werd overeenstemming bereikt met ‘de gilden’. Die vertegenwoordigen immers dezelfde mensen, die vaak een dubbel lidmaatschap hebben.

Bij de privéwerkgevers was er wat meer koudwatervrees. Maar ook zij merken stilaan de gevolgen van oneerlijke concurrentie of het fenomeen dat werknemers te vroeg de sector verlaten. Jonge schoolverlaters staan te drummen om desnoods onervaren en gratis aan de slag te gaan. Tegelijkertijd stijgt het aantal burn-outs en vertrekken almaar meer mensen van middelbare leeftijd. Organisaties als Smart vergiftigden de sfeer dusdanig dat freelancers nu zelfs durven te vragen om zich in de vorm van meubilair of verplaatsingsvergoedingen te laten betalen.

Duurzamer werken

Na wat diplomatieke evenwichtsoefeningen wordt eerstdaags het eerste sociaal charter voor de audiovisuele media ondertekend. Het is nog geen cao of wet. Maar de ondertekenaars engageren zich wel om op diverse vlakken duurzamer te werken. Denk aan werktijden, onderaanneming, veiligheid of auteursrechten. Elk jaar zullen actiepunten worden bepaald, om achteraf te evalueren hoe de evolutie is. Doel is de werkbaarheid te verbeteren en de rotte appelen uit te mand te verwijderen. Het sociaal charter moet een kwaliteitslabel worden voor de ernstige bedrijven.

Ook na de ondertekening van de tekst blijft de LBC-NVK een actieve rol spelen. Zodat jullie favoriete televisieprogramma met flink wat minder drama tot in de woonkamer komt.

In een volgende stap wordt de eisenbundel voor paritair comité 227 ingediend. Dat is voor binnenkort.

• download hier het sociaal charter