Flexi-jobs ondermijnen vaste tewerkstelling

Hoge energieprijzen, een torenhoge inflatie én de altijd dure eindejaarsperiode: heel wat mensen zoeken hun toevlucht in een flexi-job om hun inkomen aan te vullen. De regering breidt – normaliter – vanaf 1 januari 2023 het aantal sectoren uit waarin je aan de slag kan. Naast de horeca en detailhandel, komen er ook mogelijkheden in de sport, evenementen- en cultuursector, in de zorg en bij de chocolatiers en dit (momenteel) tot december 2024. Naast het feit dat die flexi-jobs niet bijdragen tot de sociale zekerheid, vormen ze ook een bedreiging voor vaste tewerkstelling.

“Flexi-jobs worden deel van het probleem, niet van oplossing”

Tijs Hostyn, sectorverantwoordelijke cultuur en media ACV Puls

In de cultuursector kan je vanaf januari 2023 aan de slag als flexi-jobber. “We zien bij kunstenaars en technici reeds veelvuldig gebruik van korte contracten”, aldus Tijs Hostyn, sectorverantwoordelijke cultuur en media voor ACV Puls. “In een sector die al kreunt onder de onzekere contracten, zal het systeem van flexi-jobs de instabiliteit van de tewerkstelling enkel doen toenemen.”

"We zien drie grote problemen met de flexi-jobs. Ten eerste is een contract voor een flexi-job in essentie een oproepcontract, waarbij de werkgever je naar believen kan opbellen of afbellen. Er wordt geen minimumprestatie afgesproken, en in het slechtste geval stuurt je werkgever je terug naar huis zonder loon. Weigeren is een optie, maar hoe vaak kan je dat doen tot ze je niet meer bellen?"
"Daarnaast wordt het sectorale minimumloon – dat al laag ligt – niet eens gegarandeerd. Het gevolg is dat er twee werknemers gaan samenwerken met een enorm verschil in verloning. Competentie, ervaring of inzet zijn niet meer van tel. En dat vinden we niet eerlijk. Tenslotte zien we ook wat er nu gebeurt in de horeca: sommige restaurants kiezen ervoor om een werknemer met een vast contract aan de deur te zetten om dan te kiezen uit een pool van vijf flexi-jobbers. Zo zijn er minder kosten en meer flexibiliteit voor de werkgever, maar kunnen we vaarwel zeggen aan stabiele jobs. De sociale partners zouden zelf moeten beslissen of zij de uitbreiding naar onze sector willen, en onder welke voorwaarden. Maar als je ’t aan ons vraagt: flexi-jobs in de cultuursector zijn een tang op een varken. Waar de sector vooral nood aan heeft, zijn langere contracten en meer stabiele tewerkstelling.”

“Twee jaar geleden nog applaus voor zorgsector, en als bedanking nu flexi-jobs”

Olivier Remy, sectorverantwoordelijke zorg ACV Puls

Ook in de zorgsector kunnen vanaf januari 2023 flexi-jobbers aan de slag. Zorgfuncties worden dan wel uitgesloten van het systeem, toch zullen onder meer logistiek medewerkers via een flexi-job aan de slag kunnen in bijvoorbeeld ziekenhuizen of rusthuizen. “Studies wijzen uit dat oudere patiënten nood hebben aan continuïteit in de gezichten die ze zien, en dat ga je met flexi-jobbers niet kunnen oplossen”, zegt Olivier Remy, sectorverantwoordelijke voor de zorg bij ACV Puls.

"Dit is een zuivere besparingsmaatregel. We vinden dat redelijk onbegrijpelijk. Twee jaar geleden kregen we nog applaus tijdens de coronacrisis, en nu krijgen we als bedanking flexi-jobs. De tekorten worden daarmee niet weggewerkt. De zorgfuncties worden dan wel uitgesloten – het zou er nog aan ontbreken – maar onder meer logistieke medewerkers die ook in contact komen met patiënten, mogen wel ingevuld worden door mensen met een flexi-job. Nochtans bewijzen studies dat oudere patiënten nood hebben aan continuïteit in de gezichten die ze zien, en dat kan je met flexi-jobbers niet oplossen.”

“Komt er nog eens bij dat de verloning voor de mensen met een flexi-job veel lager ligt dan medewerkers met een gewoon contract. Neem nu het voorbeeld van een logistiek medewerker in een ziekenhuis: met vijf jaar ervaring ligt het loon voor een flexi-job 32% lager. Ze krijgen ook geen toeslagen betaald voor avond-, weekend- of nachtwerk en voor overuren, waardoor het voor de werkgever wel véél goedkoper wordt om te kiezen voor iemand met een flexi-job.”

“Tenslotte zijn er ook nog veel deeltijdse mensen in de zorgsector die vragen om meer uren te kunnen presteren. Uit een enquête blijkt dat het om 23.800 tot 30.700 werknemers gaat die meer uren willen, maar ze niet krijgen. Door de invoering van flexi-jobs worden ze veroordeeld tot een lage arbeidsduur of het aanvaarden van een slecht statuut om meer te kunnen werken. Dit heeft een impact op de loon- en arbeidsvoorwaarden: het zal een achteruitgang in gang zetten. We vragen met aandrang dat het Parlement deze wetswijziging niet goedkeurt.