Dankzij de tussenkomst van de vakbonden en van ACV Voeding en Diensten werden 35 jobs gered bij de Manufacture Belge des Chocolats (het vroegere Godiva) in Brussel. De directie heeft heel gewoon beslist om haar plan voor collectief ontslag te annuleren. En de vakbonden hebben een tewerkstellingsgarantie onderhandeld voor 125 arbeiders en 55 bedienden. 

Terwijl de herstructureringen en faillissementen elkaar snel opvolgen door de coronacrisis hebben de werknemers van MBC (vroeger Godiva) laten zien dat dat niet onvermijdelijk is. Na 4 maanden onderhandelen, trok de directie haar plan voor collectief ontslag in en tekenden de vakbonden een tewerkstellingsgarantie voor 125 arbeiders en 55 bedienden tot september 2023. 

Wij vroegen aan Figen, Jacqueline en Bilal hoe ze het hebben aangepakt. 

1. Enkel onderhandelen als je sterk staat. "De directie kondigde de herstructurering aan in januari. We zaten midden in een rustige periode, met heel wat tijdelijke werkloosheid. De mensen zaten thuis. De fabriek draaide op halve kracht. We stonden niet sterk om actie te voeren. Maar het werk in de chocolade wordt meer en meer seizoensgebonden, we wisten dat de productie ongetwijfeld zou hernemen in april of mei. We moesten het dus uithouden tot april, om zo de mensen te kunnen mobiliseren." 

2. Gesteund worden door de werknemers. "Aan de onderhandelingstafel heb je aan de ene kant de leden van de directie en aan de andere kant de vakbonden. Daar zijn beide groepen met evenveel. Maar in een onderneming zijn de werknemers de grootste groep. En zij houden de boel draaiende. En het gaat over onze tewerkstelling. Dus hebben we algemene vergaderingen georganiseerd. Om de mensen op de hoogte te brengen, om hen de verschillende stappen uit te leggen, om hun mening te vragen. Dat hebben we ook gedaan toen de directie eind maart met haar « eindvoorstel » kwam. Dat vonden we niet correct, maar de directie wilde niet verder gaan. We hebben dus een vergadering gehouden die bevestigde dat de mensen het voorstel van de directie van tafel veegden. Ze zijn het een voor een gaan verscheuren in de kantoren van de directie ."

3. Het gemeenschappelijk front sterk houden.  "Dat is niet altijd evident ! Elke vakbondsafgevaardigde, elke secretaris heeft zijn eigen stijl. Daar moet je mee leven. Maar je mag het doel niet uit het oog verliezen : je wil een collectief ontslag vermijden. De job van de werknemers, hun gezin, hun kinderen… op dat moment is de vakbondskleur geen prioriteit meer. Je vecht voor iedereen : groen, rood, arbeider, bediende. Onze kracht schuilt in ons aantal en onze eenheid. Dat moeten we proberen te behouden ."