De Federale Regering heeft de beslissing genomen om flexi-jobs toe te laten in de zorg. Het veel lager loon is een achteruitgang voor het personeel én zal de uitstroom uit de sector en het personeelstekort erger maken. Wil de Federale Regering de inspanningen van de voorbije jaren vergooien?

Verpleegkundigen en paramedici zouden uitgesloten worden van de uitbreiding van de flexi-jobs, maar zorgkundigen (nog onzeker), kindbegeleiders in crèches, verzorgenden in de gezinszorg, opvoeders, maatschappelijk werkers, psychologisch assistenten, animatoren, logistiek assistenten, logistiek medewerkers in de zorg, keuken- en onderhoudsmedewerkers worden wel gevat door de uitbreiding.

 Lagere lonen

Voor een logistiek medewerker in een ziekenhuis met 5 jaar ervaring ligt het loon voor een flexi-job minstens 32% lager dan het loon van een medewerker met een gewoon contract, na tien jaar anciënniteit stijgt dat verschil tot 36%. Voor een verzorgende of zorgkundige in een woonzorgcentrum met 5 jaar anciënniteit ligt het flexiloon minstens 38% lager en op 10 jaar anciënniteit minstens 41%. Hetzelfde beeld bij de kindbegeleiders in de crèches: op 5 jaar anciënniteit ligt het flexiloon minstens 36% lager en op 10 jaar minstens 41%.

Het verschil bouwt verder op hoe meer ervaring men heeft.

Nemen we er alle loonvoorwaarden bij dan worden flexi-jobbers nog meer benadeeld: ze krijgen géén toeslagen betaald voor het vele flexibel avond-, weekend- of nachtwerk en voor overuren en er wordt niet bijgedragen voor het pensioen, de eindejaarspremie, vakantiedagen en inhaalrust.

Werkgevers zullen zonder twijfel de voorkeur geven aan een goedkope flexi-jobber boven een vaste kracht. Werken in de zorg- en welzijnssectoren zal gevoelig minder aantrekkelijk worden door lagere lonen en nog meer korte, hyperflexibele, tijdelijke contracten.

 Openstaande vacatures zullen open blijven

Uit een bevraging van ACV Puls in februari van dit jaar blijkt dat 28 procent van het personeelsleden die deeltijds werken in de zorg al aan hun werkgever hebben gevraagd om meer uren te mogen werken of om een voltijdse job voor onbepaalde duur te krijgen. Van die groep kreeg 41 procent uiteindelijk meer uren, de overige 59 procent kreeg een weigering van hun werkgever.

Trekken we deze cijfers door, dan gaat het over 23.800 tot 30.700 werknemers die meer uren willen maar die niet krijgen. Voor veel deeltijdse werknemers betekent meer werken een noodzakelijk extra inkomen. Deeltijdse werknemers die vragen om meer uren kunnen werken of voltijds aan de slag kunnen op korte termijn een deel van de vele vacatures helpen invullen. De invoering van flexi-jobs is een slag in het gezicht voor deze duizenden deeltijdse collega’s en zal hen veroordelen tot een lage arbeidsduur of tot het aanvaarden van een slecht statuut om meer te kunnen werken.

Flexi-jobs komen terecht bij mensen die minstens 4/5e werken, waardoor zij deeltijdse werknemers die vast meer willen werken zullen verdringen.

De uitbreiding van flexi-jobs naar de zorg en welzijnssectoren biedt geen structureel antwoord voor het personeelstekort én zal een achteruitgang van de loon- en arbeidsvoorwaarden in gang zetten. Flexi-jobs zijn géén duurzame tewerkstelling terwijl de zorg- en welzijnssector net hierom schreeuwt. ACV Puls vraagt dat Federale Regering deze beslissing onmiddellijk intrekt, want niémand staat hierop te wachten.