Na de presentatie van onze eisen eind mei en een afgelaste vergadering (op vraag van de werkgevers) begin juni zaten we donderdag 20 juni 2019 eindelijk samen om de onderhandelingen voor een sectoraal akkoord op te starten. Wat volgde was echter een totale ontnuchtering.

Om te beginnen: er is die vergadering met geen woord gerept over onze eisen. Federgon, de koepel van werkgevers, probeerde namelijk vooral aan te tonen hoe slecht het in de sector gaat. Op zich is het niet nieuw dat de werkgevers willen aantonen in welke malaise de sector zich bevindt, maar nu willen ze, nog voor de onderhandelingen van start gegaan zijn, voorwaarden stellen om tot een akkoord te komen, namelijk: enkel netto verhogingen én de verschillende regionale regeringen betrekken om de financiering van de sector te (her)bekijken. Dit lijkt ons eerder op chantage! 

Wat betreft die tweede voorwaarde wil ACV Voeding en Diensten trouwens gerust naar de regering stappen om over de duurzaamheid van de sector te spreken, dat is trouwens niet nieuw, maar dit mag niet gelinkt worden aan een sociaal akkoord. 

Laat ons duidelijk zijn: voor ACV Voeding en Diensten staat de werknemer centraal. Wij eisen kwalitatieve en werkbare jobs met een degelijk loon. Is dat teveel gevraagd in een fysiek zware sector waar werken in goede gezondheid tot aan het pensioen onhaalbaar is?

We wilden met een mooi akkoord voor de werknemers landen voor deze zomer, maar na de chantage van 20 juni (op de dag van de schoonmaak!), hebben de werkgevers de vergadering van 27 juni zelfs geannuleerd! In september zitten we terug samen, hopelijk kunnen we dan beter nieuws brengen.

We houden jullie verder op de hoogte!