In Antwerpen besliste het stadsbestuur om vier klassieke schilderijen uit de negentiende eeuw opnieuw op te hangen in de trappenhal van de Arenbergschouwburg. Daarvoor moesten enkele foto’s van de beroemde fotograaf Mous Lamrabat het ontgelden. Sinds november vorig jaar hingen daar namelijk vier hedendaagse foto’s van verschillende mensen in al hun diversiteit.

Uit het parcours van schepen Ait Daoud (N-VA) en entourage blijkt keer op keer hoe beperkt hun visie op kunst en maatschappij eigenlijk is. We maken uit hun herhaaldelijke clashes met verschillende kunstenaars op dat ze een zekere nostalgie koesteren voor tijden van Vlaamse primitieven. Onze kunsten hebben sindsdien niet stilgestaan. Ook vandaag heeft België een interessant kunst- en cultuurlandschap, van straffe jonge kunstenaars tot wereldtoppers. 

We spreken ons dan ook uitdrukkelijk uit tégen politieke inmenging in de artistieke keuzes van de directie van de Arenbergschouwburg (en in de keuzes van aan de stad verbonden kunstenaars in het algemeen.) 

Het mooie aan het kunstenlandschap in ons land is dat het bruist, leeft en begeestert. We hebben het geluk dat er in ons land een veelheid aan kritische stemmen weten te beroeren met hun kunst. Daarom trekken we een streep in het zand na de herhaaldelijke pogingen van de schepen van cultuur om hen, in haar gevecht tegen de cancelcultuur, te muilkorven.

In plaats van oplossingen te bedenken voor problemen die zich niet stellen, zou het Antwerpse stadsbestuur zich beter focussen op wat er echt toe doet: zo breed en zo veel mogelijk kansen scheppen voor jonge makers, want zij zijn onze kunst- en cultuurtrots van morgen.

Tijs Hostyn – sectorverantwoordelijke Cultuur ACV Puls