In 2006 nam minister Joëlle Milquet de beslis­sing dat er een paritair comité voor de sociale huisvestingsmaatschap­pijen moest komen. Kort daarop begonnen de onderhandelingen. Zeven jaar later, in 2013, zaten die nog altijd vast omdat de werkgevers tot twee maal toe een gegeven akkoord introkken. Pas vorig jaar konden we de besprekingen opnieuw opstarten. Door een aantal toegevingen van onze kant te doen kon er eindelijk een nationaal paritair comité komen. Het akkoord werd onder­tekend door vakbonden en werkgevers op 5 december en naar de Koning gestuurd.”

Eindelijk onderhandelen

“Het voordeel is dat we in dit nationaal paritair comité afspraken kunnen maken over de minimumlonen, de index en over de syndicale delegatie vanaf 30 werkne­mers. Dat aantal was lang een twistpunt: wij wilden in het begin een afvaardiging vanaf 25 werknemers. Maar omdat de huisvestingsmaat­schappijen in Vlaanderen in de toekomst fuseren en er dan toch sprake zal zijn van grotere organisaties met meer personeel, was dat aantal voor ons geen twist-punt meer.

Nu kan er eindelijk op nationaal niveau onder­handeld worden. Wat even belangrijk is: wanneer de minister het akkoord bekrachtigd heeft, kunnen de subcomités opgestart worden zodat we ook af­spraken op Vlaams, Waals en Brussels niveau kunnen maken. En kunnen we werken aan een harmo­nisering van de arbeids- en loonvoorwaarden, syndicale premies en cao’s.”

“Het zullen sowieso geen makkelijke besprekingen worden, ook niet binnen de subcomités. Er zijn nog veel verschillen: er zijn huisves­tingsmaatschappijen die de barema’s volgen van de openbare sector, andere volgen die van de bouw­sector en de schoonmaak.”

The Far West

“Het zag er even naar uit dat er geen paritair comité zou komen. Want in het regeerakkoord was spra­ke van een vermindering van het aantal comités en aangezien het onze op dat moment nog niet bestond, was er de vrees dat het alsnog niet zou gebeuren. De huidige regering ziet nu eenmaal liever dat het sociaal overleg verdwijnt en er per bedrijf onderhandeld wordt, en bij uitbreiding zelfs tot op individueel niveau. Als je daarmee begint, leven we voor we het beseffen in The Far West!”