'Werk zoeken is een eenzame fulltime job'

Door een hobbelige loopbaan was Christel (64) vaak werkzoekend. Daardoor weet ze als geen ander wat deze situatie meebrengt op financieel en emotioneel vlak. Ze besloot om haar ervaringen neer te schrijven. Dat brengt ze nu naar buiten in een monoloog waarin ze op  creatieve en humoristische wijze bepaalde beweringen over werkzoekenden doorprikt. Maar vooral de werkzoekenden een hart onder de riem wil steken.

Altijd vakantie

Christel: ‘Er zijn mensen die zeggen: die werklozen die hebben toch een goed leven? Ze vergissen zich. Werkloos zijn, is geen vakantie. Werk zoeken is een fulltime job. En een eenzame. Ik heb eens een tijdje mijn sollicitaties geteld. Dat waren er meer dan 40. Op welgeteld acht kreeg ik een antwoord. Allemaal negatief.’

Grillige loopbaan

‘In het begin van de jaren ’80, met hoge werkloosheid, studeerde ik af als germaniste en kwam ik door een tijdelijke vervanging van een zwangerschap toevallig in het onderwijs terecht. Na die opdracht was ik meteen één jaar werkloos. Daarna volgden telkens periodes van interims in het onderwijs. Ik koos uiteindelijk voor de privé. Heel mijn carrière is een aaneenrijging geweest van een job vinden, werkloos worden, een andere job vinden en terug werkloos zijn. En nu ben ik weer werkzoekend.’

Standaardantwoorden 

‘Er waren heel veel kandidaten. Uw kandidatuur is niet weerhouden want we hebben iemand gevonden met een profiel die beter past bij de job. Zo heb je verschillende standaardbrieven die je krijgt. Of je krijgt geen antwoord. Dat is ook heel vervelend. Het is nochtans al enkele jaren dat het wettelijk verplicht is om te antwoorden. Maar ja, wie controleert dat?

Workshops als zelfhulpgroep

‘Na mijn laatste ontslag moest ik één jaar outplacement volgen. Een heel jaar lang heb ik allerlei workshops gevolgd. De bedoeling is dat je intussen werk vindt. Bij mij is dat jammer genoeg niet gelukt. Die workshops waren vooral nuttig om praktische tips aan elkaar te geven en elkaar mentaal te ondersteunen: Iemand had de dag voordien een negatief antwoord gekregen, een ander twijfelt aan zichzelf door lang werkloos te zijn en ziet het steeds minder zitten …’

Twijfelen aan jezelf

‘Als je de vacatures leest, kan je zo tussen de lijnen lezen. We zoeken een collega voor een jong dynamisch team: Ik moet daar niet op solliciteren op mijn 64. Je kan aan bepaalde woorden merken dat je er beter niet aan begint. Hoe langer het duurt dat je geen werk hebt, hoe meer je begint te twijfelen of je wel voldoende geschikt bent voor de vacatures. Je begint te focussen op het negatieve in plaats van uit te gaan van je sterkte. De schrik om afgewezen te worden weegt daarin door.’

Schaamte

‘Als werkzoekende zit je buiten de maatschappij. Je hoort nergens bij. Mijn man kijkt naar Blokken. Ben Crabbé vraagt altijd: En, wat doe je in het leven? Ik heb nog geen enkele kandidaat horen zeggen: ik ben werkzoekend. Dan denk ik van: die bestaan ook hé? Het feit is dat werkzoekenden niet op de voorgrond durven treden omdat ze zich schamen. Ik ken mensen die werkzoekend zijn en die het niet durven vertellen aan hun familie. Dat is toch wel erg.’

Monoloog

‘Mensen rondom mij zeiden dat ik iets moest doen met al mijn ervaringen. Ik dacht eerst om een boek te schrijven, maar met een monoloog kan ik mensen rechtstreeks bereiken en is er ook de mogelijkheid om achteraf met elkaar in gesprek te gaan.’